KULTURALNY ROK, ALBO SUPER EXTRA MEGA HIPER CULTURE & TALENT EXPERIENCE #52

Na początku zeszłego roku Zwierz Popkulturalny rzucił nam takie oto wyzwanie (klik!). Postanowiłam przynajmniej spróbować się go podjąć i wstępne sprawozdanie z półrocznej działalności opublikowałam w lipcu. Mój „raport” znajdziecie tutaj! ;) A dziś zapraszam na ciąg dalszy.

KSIĄŻKI oraz komiksy i audiobooki

Pierwsza połowa roku 2017 była jednocześnie moim ostatnim semestrem na studiach, dlatego czytelniczo nie było wtedy zbyt bogato. W drugiej połowie roku udało mi się nieco przyspieszyć i do tamtych pierwszych pięciu książek dołączyło dziesięć kolejnych:

„Triumf owiec” Leonie Swann, „Finansowy Ninja”, „Armageddon Rag”, „Bloger i Social Media”, „The Catcher in the Rye”, „Mr. Mercedes”, „Finders Keepers”, „Krew na śniegu” Jo Nesbo, „Chcieć mniej”, „The Colorado Kid” i „The Murder in Orient Express”.

Niestety, w dalszym ciągu audiobooki: 0, komiksy: 0.

Każdą z przeczytanych książek omówiłam krótko na Instagramie @kosmeologika (zerknijcie pod hashtag #kosmeoteka2017 jeśli jesteście ciekawi), ale poza książkami Stephena Kinga mało która fabuła zachwyciła mnie w ciągu ostatnich paru miesięcy. Oczywiście „Finansowy Ninja” jako poradnik na obłędnym poziomie rozwalił mnie na łopatki.

Number five and number six! I kind of expected "Tokimeki" to be painfully devoid of any new insight but I can safely say that it's a full-fledged sequel to #thelifechangingmagicoftidyingup and an interesting book on its own ✌ But if you like an interesting story and anthropomorphic animals as characters, "Three Bags Full" is the right choice 🐑🐑🐑 I loved "Animal Farm" and "Felidae" and this one was no exception ❤ // A na blogu nowy tekst z kulturalnym podsumowaniem półrocza - link w bio! 📚 #kosmeoteka2017 #kosmeoteka

Post udostępniony przez @ kosmeologika Lip 3, 2017 o 10:28 PDT

FILMY widziane w kinie lub w domu oraz seriale

Tu udało mi się przyspieszyć prawie równie mocno jak z książkami. O ile latem spędziłam prawie dwa miesiące za granicą, gdzie nie obejrzałam za wiele filmów (za to czytałam na potęgę!), o tyle jesienią zaczęłam chodzić do kina z planem intensywnego nadrabiania zaległości. Ostatecznie na mojej liście obejrzanych filmów znalazły się:

„To!”, „Blade Runner 2049”, „Thor: Ragnarok” (dwa razy!), „Mother!”, „Najlepszy”, „Cicha noc”, „Zabicie świętego jelenia” i „Gwiezdne Wojny: Ostatni Jedi”.

Ogólnie wydaje mi się, że miałam wielkie szczęście do wybierania filmów dla siebie, bo każdy z nich mi się podobał. Niektóre tak „prosto”, jako zwyczajnie fajne, wciągające historie („To!”, „Najlepszy”), inne wzbudzając totalną, dziecięcą podjarkę („Gwiezdne Wojny”, „Thor”), jeszcze inne z nieco mieszanymi uczuciami i długimi rozkminami po seansie („Mother!”, „Zabicie…”), a inne jako dzieło sztuki: tu przede wszystkim  wyróżnić muszę „Cichą noc”. „Blade Runner” miał dla mnie wszystkich tych rzeczy po trochu :)

Na wspólną wyprawę do kina przyjechał do mnie brat. W naszym Multi zastaliśmy miłą atrakcję w postaci cosplayerów, z którymi można było sobie zrobić zdjęcie :D

Mając dostęp do Netflixa, Showmaxa i Horizon Go starałam się też nadrabiać filmy w domu i było ich w sumie tyle, że nie mogę sobie przypomnieć wszystkich. W zupełnie losowej kolejności podaję te, które same przychodzą mi w tej chwili do głowy:

„Wild Tales”, „Dunkierka”, „Strażnicy Galaktyki”, „Spider Man: Homecoming”, „Logan”, „Jestem mordercą”, „Pokój”, „Założyciel”, „Snowden”i zapewne co najmniej pięć innych, i to nie wliczając powtórek (bo między innymi po raz setny obejrzałam „The Room” oraz wszystkie epizody Gwiezdnych Wojen wraz ze spinoffem).

Najlepszy obejrzany w domu film mogę podać bez najmniejszego wahania. Argentyńskie „Dzikie historie” z 2014 roku to pozycja obowiązkowa dla każdego fana filmów Tarantino czy Rodrigueza, super sprawdzi się też jako praktycznie bezkrwawa alternatywa dla tych, których nie bawią hektolitry keczupu jak w „Django” (mnie bawią, ale rozumiem że nie każdego muszą :D). Błyskotliwy czarny humor, zarysowane wyraźną kreską postacie, absolutnie nieprzewidywalne dla mnie puenty, CUDO.

Jeśli chodzi o seriale, to jestem typem nałogowca w bardzo specyficznym stylu: mój problem polega na tym, że jeśli lubię jakiś serial, to podczas jego emisji w telewizji będę go oglądać na bieżąco, choćby nie wiadomo co się działo. W przeszłości bardzo mnie to uwierało, bo bywało że na raz emitowano nowe sezony na przykład czterech oglądanych przeze mnie seriali i to naprawdę przeszkadzało mi w systematycznej nauce chociażby. Dlatego od dawna mam taką zasadę, że jeśli biorę się za jakiś nowy serial to wybieram taki, który się już skończył, a z „dawnych” czasów kontynuuję w tej chwili już wyłącznie „Grę o Tron”. Reszta albo się skończyła, w lepszym lub gorszym stylu („Dexter”, „How I Met Your Mother” itp.), a inne zeszły na psy tak bardzo, że dałam sobie spokój („The Walking Dead”, „Big Bang Theory” i inne).

Ostatnie miesiące były dla mnie przełomowe, bo poza nowym sezonem „Gry o Tron” i jednym zamkniętym serialem („The Jinx”, znany w Polsce jako „Przeklęty: Życie i śmierci Roberta Dursta”, polecam BARDZO) po raz pierwszy od paru lat złamałam się i obejrzałam aż trzy nowe aktualne produkcje: „Modern Family”, „Black Mirror” i „Mindhunter”. Wszystkie fantastyczne, każdy na swój unikalny sposób.

NA ŻYWO: teatr, musical, opera

W grudniu planowałam wyjście na „Skrzypka na Dachu” do gdyńskiego Teatru Muzycznego, ale musiałam zmienić termin spektaklu i ostatecznie pójdę dopiero w maju. Chlip :( Na teatr i operę spuszczę zasłonę milczenia, bo tu jest jeszcze gorzej: chwilowo nie mam nawet żadnego planu.

MUZYCZNIE: koncerty muzyki popularnej, filharmonia, balet

Tutaj jest ciut lepiej niż w pierwszej połowie roku, ale dalej skromnie: podczas wakacji w Izraelu udało mi się zobaczyć na żywo Hadag Nahash, których nazywam takim izraelskim Łąki Łanem :D Koncert odbył się na świeżym powietrzu w amfiteatrze znajdującym się w obrębie Mini Izraela, o którym niżej ;) Nie będę wrzucać tu jakiejś playlisty, ale moje ulubione utwory to obecnie "Lo Mevater", "Halifot", "Lazuz" i "BaSalon She Salomon". Na koncercie był też support dziewczyn z jemeńskiego zespołu A-WA, których piosenkę zatytułowaną "Habib Galbi" też uwielbiam!

Is it a young #dragon under this tank? 🐲 Nah, it's just a tiny #lizard in a #miniature park called Mini Israel... 😻 The tanks stand near Yad La-Shiryon Yatrun, one of the largest Armor Museums in the world. And by the way, the Markava #tank (Chariot) which has been developed and assembled in #Israel is considered one of the best tanks in the world! Other faves: Hacarmel Market (Tel Aviv), the Tomb of Rabbi Meir the Miracle Worker (Tiberias), The Hurva Synagogue and obviously The Wailing Wall...

Post udostępniony przez @ kosmeologika Sie 28, 2017 o 6:48 PDT

SZTUKA: muzea, galerie i inne wystawy

Tu też nastąpiła maleńka poprawa: w sierpniu zajrzałam z moim chłopakiem do Mini Izraela, czyli parku miniatur nieopodal Latrun w dolinie Ajalon. Z perspektywy czasu widzę, że musi to być znacznie fajniejsza rozrywka dla kogoś, kto lepiej zna dany kraj i na miniaturach może rozpoznać słynne miejsca, przyjrzeć się temu jak zmienia się architektura czy generalnie wygląd kraju i tak dalej. Ale i tak bawiłam się tam świetnie, a koncert który się tam później odbył był tylko wisienką na torcie!

Z kolei między Świętami a Sylwestrem pierwszy raz w życiu poszłam do Muzeum Miasta Gdyni. Tu wspomnę, że nie jestem rodowitą gdynianką (choć mieszkam tu już jedenaście lat z krótkim epizodem w Gdańsku), ale kocham to miasto i jego historia zawsze była dla mnie fascynująca. W muzeum podobało mi się przez to ogromnie i wielokrotnie się w nim wzruszyłam, raz nawet do łez (ale ja to w ogóle jestem miętka jeśli chodzi o tematy wojenne, bardzo je przeżywam).

MANGA I ANIME

Tę dziedzinę w ciągu ostatniego półrocza zaniedbałam kompletnie, ale tworzy mi się w głowie coraz dłuższa lista filmów do obejrzenia i mam nadzieję, że w roku 2018 uda mi się ją trochę skrócić.

O KULTURZE: prasa, blogi, podcasty, kanały na YouTube

W poprzednim tekście wymieniłam Wam polskie źródła dotyczące kultury, z jakimi staram się być na bieżąco. Te oczywiście nie zmieniły się :) Za to tutaj chciałabym wymienić Wam moje ulubione zagraniczne kanały o filmach i uszeregowałam je z grubsza w kolejności od najulubieńszego do „najmniej ulubionego”, a wciąż uwielbianego. Są to kanały: Folding Ideas, In Bob We Trust, I Hate Everything, YourMovieSucksDOTorg i Ralphthemoviemaker. Nie uwzględniłam tu kanałów takich jak Vox czy Nerwdriter1, które nie są typowo filmowe – chociaż oglądam je równie namiętnie.

***

Jeśli chodzi o konkrety, to w roku 2018 planuję już co najmniej jeden festiwal muzyczny, jeden musical i jedną wystawę sztuki. Na pewno będę czytać (aktualnie wlokę się przez „Dallas ’63”, ale mam ostatnio mało czasu na to) i chodzić do kina, bo po prostu kocham robić te rzeczy. Na początku tego roku w Operze Bałtyckiej jest „Dziadek do orzechów”, którego od baaardzo dawna chciałam zobaczyć i tylko cały czas szczypię się o te 65 zł, za które do kina mogłabym iść cztery razy. Albo kupić dwie książki. Na razie biję się z myślami, a rezultat zobaczycie w półrocznym podsumowaniu mojego Super Extra Mega Hiper Culture &Talent Experience #52 ;)

A jak Wasze doświadczenia kulturalne w 2017 roku?

Co w kinach podobało się Wam najbardziej i która książka wywarła na Was największe wrażenie?

Ania