Minimalizm w pielęgnacji ciała. Czego w ogóle nie potrzebuję i Ty najprawdopodobniej też nie.

W ankiecie na fejsbukowym fanpage’u Kosmeologiki zapytałam Was niedawno o to, czy wolałybyście by tematy związane z minimalizmem poruszać „blokowo” (seria wpisów o ubraniach, potem kolejne serie o innych dziedzinach życia) czy jednak je przeplatać i prawie jednogłośnie wygrała propozycja przeplatania ich między sobą. Więc zanim podzielę się z Wami opisem mojej garderoby wiosenno-jesiennej, opiszę dzisiaj moje przemyślenia na temat tego jak mało moim zdaniem potrzeba by mieć w pełni wypielęgnowane ciało bez arsenału buteleczek w łazience i góry produkowanych śmieci.

Zanim przejdę do rzeczy ustalmy sobie jedno: o ile nie zaznaczam inaczej, piszę tutaj o przeciętnej konsumentce ze skórą o przeciętnych potrzebach. Jeśli masz jakiekolwiek problemy, na które opisane tutaj podejście to za mało, to absolutnie nie biczuj się myślą o tym. W wyznawanym przeze mnie zdrowym podejściu do minimalizmu (esencjalizmie) chodzi o to, żeby mieć w sam raz tyle ile potrzebujesz, a nie posiadać konkretną ilość jak pięć, dziesięć czy piętnaście kosmetyków.

Ciało pod prysznicem

Nie potrzebujemy: brania kąpieli w wannie; pianotwórczych płynów i soli do kąpieli, musujących tabletek, bomb i innych gadżetów tego typu; zestawu myjek, gąbek i szczotek na każdą okazję; więcej niż jednego żelu pod prysznic/mydła; drogeryjnych peelingów.

Co zamiast?

Mimo, iż wanny dumnie prężą się zarówno w moim domu rodzinnym, jak i w mieszkaniu przyjaciółki u której pomieszkuję, w ciągu ostatnich dwóch lat wzięłam w nich kąpiel zamiast prysznica jeden raz: z okazji ostatnich urodzin urządziłam sobie domowy rytuał hammam. I to tyle. Tu muszę podkreślić, że prysznic jest oszczędniejszy niż wanna tylko jeśli bierzemy go w wersji szybkiej! Jeśli zrobimy jak Sylwusia i prysznic zajmie nam pół godziny, to naturalnie zużyjemy mnóstwo, mnóstwo wody.

Jeśli chciałybyśmy jeszcze dodatkowo zmniejszyć ilość zużywanej przez nas wody, to jest mnóstwo kroków, które możemy podjąć i to, czy motywuje nami ekologia czy oszczędność w ostatecznym rozrachunku nie ma większego znaczenia: hajs się zgadza, a sumienie czystsze niż u fanów wanny pełnej wody.

Jeśli nie kąpiemy się w wannie, to automatycznie odpada nam pokusa kupowania pachnących soli, płynów do kąpieli i różnych innych bajerów, na które wydajemy pieniądze, marnujemy miejsce i przez które produkujemy odpady.

Trzymając się szybkiego prysznica w dalszym ciągu możemy podejmować kolejne świadome decyzje dotyczące tego, co faktycznie jest nam potrzebne. Myślę, że większości z nas potrzebne będzie jakieś akcesorium, dzięki któremu nie tylko spienimy nasz żel czy mydło (zużywając ich dzięki temu mniej), ale też po prostu dokładniej oczyścimy skórę, a przy okazji wręcz przeprowadzimy codzienny peeling.

Ja dość długo byłam fanką gąbek, a konkretnie antycellulitowego modelu Syrena. Cierpię na rogowacenie okołomieszkowe i mocne szorowanie pozwala ten problem nieco ograniczyć, a tylko ta gąbka jest naprawdę, naprawdę, NAPRAWDĘ mocna! Jej „miękka” strona jest jak szorstka powierzchnia standardowej gąbki, a jej strona „ostra” to prawdziwy hardkor. Miałam jednak na uwadze, że regularnie wymieniając tę gąbkę produkuję dużo plastikowego odpadu i uwierało mnie to. Dodam też, że ta super ostra strona rzeczywiście peelingowała bardzo skutecznie, ale z drugiej strony wręcz „rysowała” moją suchą skórę i z przyjemnością odkryłam coś równie efektywnego, a jednak delikatniejszego.

Ten nawilżający żel pod prysznic z tołpy jest suuuper!

Miałam to szczęście, że kiedy zamówiłam na III roku studiów moją pierwszą rękawicę kessa, w sklepie Helfy mieli model, który okazał się po prostu niezniszczalny: mam ją i używam do dziś! Regularnie piorę ją w pralce i leci nam piąty rok. Nie wykluczam, że może teraz peelinguje nieco gorzej: siłą rzeczy nie mam możliwości porównania jej do nowego produktu, a zmiana (jeśli nastąpiła) była tak powolna i stopniowa, że dla mnie niezauważalna. Pomału rozglądam się za nową tak żeby mieć i to porównanie, i dodatkowy egzemplarz do wzięcia na przykład w podróż, więc modlę się o znalezienie czegoś równie świetnego i trwałego!

Taka kessa w ciągu pięciu lat pozwoliła zaoszczędzić (mi i planecie) około piętnastu plastikowych gąbek i pewnie niezliczonych opakowań różnych peelingów i scrubów do ciała. Dla mnie są one dzięki niej praktycznie zbędne! Ale okej, przyznam, że są sytuacje, kiedy jakoś mam ochotę poszorować się jakimiś drobinkami, zwłaszcza latem, po jakichś wyjazdach.

Przykładowa kessa do kupienia na przykład tutaj (dzięki!).

W takiej sytuacji z pomocą przychodzą nam domowe peelingi do ciała. Zacznijmy od tego, że wszelkie plastikowe mikrogranulki są ogromnym problemem dla wodnych ekosystemów i ja po prostu nie kupuję takich produktów, a i Was proszę o to samo <3 Po drugie, nawet oparte o jakieś naturalne ścierniwo peelingi z drogerii (tak, nawet produkty super-hiper-eko-bio-marek kosmetyków naturalnych) to bezsensowne plastikowe butelki czy słoiki, a nierzadko jeszcze jakaś kretyńska folijka, blaszka czy kartonik.

Dlatego ogromnie zachęcam do robienia w takich sytuacjach własnego peelingu z tego, co mamy pod ręką. Ja jestem na maksa pragmatyczna, więc najczęściej biorę fusy po kawie z kawiarki i mieszam je po prostu z odrobiną żelu pod prysznic, bo nie czuję potrzeby przygotowywania osobnego produktu, który będzie czekał w łazience na zużycie. Ale to wynika z tego właśnie, że ja na bieżąco złuszczam naskórek kessą i peelingi robię sporadycznie: pewnie wiele z Was ma inne potrzeby i wtedy słoiczek na własnoręcznie wykonane cudo przyda się na pewno!

Przepisów na własnej roboty peelingi znajdziecie w internecie naprawdę mnóstwo. Tu podlinkuję kilka pierwszych z brzegu: piernikowy, gruszkowy, rajski, z soli i siemienia lnianego, kakaowy. Ale zaręczam, że jak parę razy zrobi się coś samodzielnie to przepisy przestają być potrzebne i peelingi robią się właściwie same. Dlatego poza jednym jedynym peelingiem ujędrniającym nie wrzucałam tu nigdy moich własnych receptur ;)

Jeśli już przy myjadłach jesteśmy, to spójrzmy prawdzie w oczy: jedno nam wystarczy. Ja wiem, że te wszystkie limitowanki Isana, Balea, Cien i tak dalej mają takie cudowne zapachy, ale wiem też jak to się potem kończy: pięć otwartych żeli, zużywanych w pośpiechu żeby zdążyć przed upływem terminu ważności, więc wylewanych na dłoń/gąbkę w podwójnej ilości i zwyczajnie marnowane…

Jako posiadaczka bardzo suchej skóry zwracam uwagę przede wszystkim na to, żeby żel oparty był o łagodne detergenty, bo już sam prysznic czy kąpiel wysusza skórę – chcę więc, by użyty do tego kosmetyk nie pogłębiał mojego problemu. Jeśli kupuję żel sama to w 9 przypadkach na 10 kupuję zawsze ten sam: dużą butlę dziecięcego myjadła Babydream Kopf-bis-Fuess, o którym pisałam na blogu milion razy. Ale są i inne żele, które przewinęły mi się przez łazienkę i opisałam już kiedyś pięć najfajniejszych łagodnych myjadeł do ciała. Obecnie mam świetny nawilżający żel pod prysznic Tołpa, który dostałam na blogerskim spotkaniu.

Żel na który aktualnie się czaję do kupienia na przykład tutaj (dzięki!).

Pielęgnacja przed i po: nawilżanie, depilacja, ochrona przed potem

Z tego co zauważyłam, większość moich koleżanek nie musi używać balsamu do ciała po każdej kąpieli i to jest super! Rzadsze używanie = mniejsza produkcja opakowań do wyrzucenia. Tutaj ponownie: prawie każdej z nas jeden balsam do ciała wystarczy w zupełności. Wiem, prawda boli, ale tak właśnie jest.

Dla tych z nas, które nie mają bardzo konkretnych potrzeb, świetnym ekologicznym sposobem na odżywienie skóry ciała będzie oferta marki Organique, która pozwala kupować ich mieszankę opartą o masło shea na wagę. Jeśli nasze opakowanie umyjemy i będziemy po prostu na bieżąco uzupełniać, zużyjemy jeszcze mniej plastiku <3 A że masło shea działa na skórę cudownie to nie muszę chyba mówić. Przypomnę też, że te masła z Organique występują z dodatkiem różnych kompozycji zapachowych, więc nie jesteśmy skazane na identyczny produkt do końca życia: raz możemy pachnieć piżmem, a następnym razem kupić masło o zapachu greckim :)

Depilacja jest problemem bardziej złożonym, bo w przeciwieństwie do rezultatów „wanna vs. prysznic”, „gąbki vs. kessa” czy „balsam do ciała vs. masło shea” (gdzie opcje minimalistyczne są nie gorsze, a często wręcz lepsze niż tradycyjne), każda z nas może odpowiadać na różne metody depilacji w baaardzo odmienny sposób i tutaj kierowanie się samym minimalizmem może po prostu pogorszyć nasz wygląd i samopoczucie.

Dlatego poniżej owszem, wymienię „minimalistyczne” (ekologicznie i ekonomicznie oszczędne) metody depilacji, ale zanim się na którąś zdecydujemy i tak musimy o nich poczytać, a często i wypróbować na własnej skórze.

Najbardziej minimalistycznym sposobem usuwania owłosienia jest moim zdaniem pasta cukrowa, którą robi się samodzielnie z cukru, wody i soku z cytryny. Możemy ją też kupić albo dodatkowo usprawnić proces przez zakup specjalnego podgrzewacza-aplikatora.

Ex aequo umieściłabym epilację laserową, która w ogóle jest bardzo eko: urządzenie stoi w gabinecie kosmetycznym, a my jako klientki po serii zabiegów mamy święty spokój. Ja zrobiłam sobie w ten sposób pachy w Une Belle Peau w Gdyni i jestem bardzo, ale to bardzo zadowolona z efektów.

Na trzecim miejscu umieściłabym depilatory. To urządzenie to zakup na lata! Mój poprzedni Philips Satinelle HP 2843/00 dostałam jakoś przed rozpoczęciem liceum i do dziś go mam, a sprzęt działa. Dla wygody wymieniłam go na Philips Satinelle HP6423/00 z różnymi przydatnymi końcówkami, a stary model jest w moim rodzinnym domu na wypadek gdybym to tam chciała zrobić sobie małe spa ;)

Oczywiście najgorszym generatorem odpadków jest golenie się maszynkami jednorazowymi. Nawet gdy użyjemy ich po kilka razy, wymiana jest dość częsta i choćby w skali roku oznacza stos plastiku, o specjalnych piankach do golenia i produktach na podrażnienia nie wspomnę.

W kwestii dbania o ochronę przed potem ja jestem ogromną zwolenniczką antyperspirantów i blokerów. Mam dość intensywne tempo życia i w związku z tym bez nich po prostu się pocę, więc nawet najskuteczniejszy dezodorant to dla mnie za mało: liczy się dla mnie nie tylko brak brzydkiego zapachu, ale i sucha skóra.

Do niedawna byłam fanką jednej konkretnej serii antyperspirantów (Garnier Mineral z zielonymi zakrętkami), ale jadąc na wakacje w ciepłe kraje sprawiłam sobie bloker Ziai i przepadłam. Nie dość, że jest on jeszcze skuteczniejszy, to jego szalona wręcz wydajność przekłada się na praktycznie zerową produkcję śmieci. Blokera zaczęłam używać regularnie pod koniec lipca, a mam go jeszcze spokojnie z pół opakowania. W tej samej jednostce czasu zużyłabym co najmniej kilka zwykłych antyperspirantów w atomizerze czy kulce. Na wszelki wypadek dodam jeszcze, że jest to produkt raczej trudny w obsłudze i na pewno nie dla każdego, ale dla mnie mimo wszystko plusy bez dwóch zdań przeważają nad minusami.

Bloker do kupienia na przykład tutaj (dzięki!).

Opcją równie wydajną dla fanów dezodorantów będzie oczywiście kryształ ałunu. Używany codziennie wystarczy spokojnie na rok, więc poziom zminimalizowania produkowanych odpadów jest bardzo porównywalny.

Ałun do kupienia na przykład tutaj (dzięki!).

Z tym kremem na początku się nie polubiłam, teraz mi się sprawdza, słowem: dziwak. Jeszcze go testuję.

Pielęgnacja stóp

Przetestowałam w życiu naprawdę wiele różnych produktów do stóp i z mojego doświadczenia wynika, że wszelkie sole i peelingi są produktami zbędnymi. Pierwsze możemy zastąpić zwykłą kuchenną solą gruboziarnistą (z garścią ziół albo kroplą olejków eterycznych jeśli lubimy), a drugie tym samym co peelingi do ciała.

Systemem, który dla mnie na ten moment najlepiej łączy skuteczność z wydajnością są regularnie stosowane skarpetki złuszczające zestawione z codziennym smarowaniem stóp dobrym kremem oraz pumeksowaniu ich porządnym pumeksem, który wystarczy na lata. Wszelkim plastikowym tarkom, które trzeba wymieniać praktycznie co miesiąc mówię stanowcze „nie”. Moim ideałem jest marokański stempel z gliny, który jest nie tylko fajnym, naturalnym akcesorium, ale też najzwyczajniej w świecie najlepszym zdzierakiem do pięt z dziesiątek różnych jakie testowałam.

Sporo testów przeprowadziłam też ze skarpetkami złuszczającymi i na chwilę obecną skarpetki L’biotica nie mają sobie równych. Stosuję je dwa razy w roku (jesienią i wiosną) i mam wrażenie, że za każdym razem efekt jest trochę lepszy. W międzyczasie co drugi dzień stosuję wspomniany stempel do pięt, a co noc smaruję stopy kremem wciąż poszukując ideału. Nie potrzebuję do tego specjalnych, pięknie wyglądających białych bawełnianych skarpetek (na które, wstyd się przyznać, dałam się naciągnąć w przeszłości)! Zgodnie z zasadą 3xR używam w tym celu starych skarpet, które nie nadają się już do noszenia na co dzień. Ewentualne przetarcia czy dziurki ceruję, a „cholewkę” skarpetki obcinam by podczas snu nic mnie nie uciskało.

Najlepsze złuszczające skarpetki ever do kupienia na przykład tutaj (dzięki!).

Nie mam większego doświadczenia z produktami typu zasypki czy dezodoranty do stóp, ale podkreślam: jeśli mamy problemy z potliwością czy przykrym zapachem w tej okolicy, to jest to zupełnie inna sytuacja. Wtedy te kosmetyki nie są zbędnym bajerem kupionym „bo był na promocji”, a środkiem higieny i to jako uzasadnienie zakupu powinno nam wystarczyć.

Podsumowanie

Wydaje mi się, że w dzisiejszym tekście nie zawarłam żadnych wstrząsających odkryć. Zrobiłam jednak, jak sądzę, bardzo długą listę rzeczy, które po zsumowaniu na przykład w skali roku dają nam ogromną górę plastiku złożoną z gąbek, tarek do pięt, jednorazowych maszynek, opakowań po płynach, solach i innych bajerach do kąpieli, żelach pod prysznic/mydłach, peelingach, balsamach do ciała, piankach do golenia, antyperspirantach czy dezodorantach, solach i innych produktach do stóp; a dodatkowo litrów chemikaliów i mikrogranulek trafiających do ekosystemów oraz zmarnowanej wody.

Nikt nie musi stosować wszystkich zaproponowanych przeze mnie rozwiązań. Zastosowanie już kilku z nich to wiele, a jeśli potrafimy z czasem motywować się do coraz bardziej zaangażowanego podejścia, to jest już wspaniale <3

I chciałabym podkreślić: jeśli pełna piany i soli kąpiel w wannie to Twoja najukochańsza forma relaksu i moment tygodnia, na który czekasz z wytęsknieniem, nie rezygnuj z tego. Zrezygnuj za to z czegoś innego, co będzie dla Ciebie mniejszym wyrzeczeniem. Takie przemyślane, świadomie wprowadzane zmiany zamiast unieszczęśliwiać potrafią dać wiele radości wynikającej choćby z satysfakcji, że robisz coś dobrego dla środowiska. Możesz też zmotywować się odkładaniem do skarbonki drobnych kwot ilekroć powstrzymałaś się przed zakupem kolejnej zbędnej pierdoły i co jakiś czas nagrodzić się czymś fajniejszym, może na przykład spotkaniem z kulturą na które normalnie poskąpiłabyś sobie pieniędzy?

Przed publikacją przewijam sobie ten tekst i robię rachunek sumienia sama przed sobą co mogłabym zrobić inaczej. Mam na sumieniu małe grzeszki: przede wszystkim moje prysznice nie są zbyt krótkie (spędzam dużo czasu myjąc moje gęste i coraz dłuższe kudły); zamiast masła shea używam drogeryjnych balsamów do ciała bo skóra z rogowaceniem mieszkowym potrzebuje nie odżywienia, a wysokich dawek mocznika... ale czuję się w tych kwestiach usprawiedliwiona. Jeśli komuś się to nie podoba, to trudno – będę z tym żyć ;) Wiedzcie jednak, że ja Was nie osądzam i chciałabym poprosić Was o szczere wypowiedzi w komentarzach: co robicie, co mogłybyście zacząć, a co jest dla Was kompletnie nierealne i dlaczego. A może macie swoje patenty pasujące do dzisiejszego tematu?

Czekam z niecierpliwością na Wasze komentarze,

Ania