Super Extra Mega Hiper Culture & Talent Experience #52 vol 3 - tak, dalej odmawiam nadania tej serii poważnego tytułu.

W ciągu ostatniego pół roku kilka razy udało mi się spróbować czegoś nowego w (pop)kulturze i jestem z tego ogromnie zadowolona! Cieszę się, że udało mi się przełamać bez stawiania sobie konkretnych celów typu „w 2018 muszę iść do muzeum” i jestem ciekawa, czy ta tendencja utrzyma się. Jeśli nie, to zobaczę jak podziała rzucanie samej sobie takich wyzwań! Tymczasem podsumujmy moje kulturalne doznania ostatnich paru miesięcy.

KSIĄŻKI ORAZ KOMIKSY I AUDIOBOOKI

Czytelniczo rok 2018 zapowiada mi się bardzo dobrze. Wszystko to dzięki temu, że moja współlokatorka namówiła mnie wreszcie na danie drugiej szansy audiobookom, co podkręciło moje obroty dosłownie o sto procent (aż sześć z jedenastu „odhaczonych” książek wysłuchałam zamiast je tradycyjnie przeczytać).

Dla tych z Was, którzy napiszą mi, że audiobooki są nie dla nich: ja też tak zawsze mówiłam. Podejście do audiobooków miałam wcześniej jedno, kiedy w gimnazjum czy liceum próbowałam wysłuchać ze zwykłego odtwarzacza książki nagranej w formacie mp3. Była to pozycja publicystyczna z pogranicza polityki i socjologii, więc ułamek sekundy rozproszenia sprawiał, że totalnie gubiłam wątek. Na domiar złego cofanie i ogólnie nawigacja w obrębie plików była koszmarna, więc tamtej książki nawet nie dokończyłam.

Kolejna książka w tym roku to "Rdza" Jakuba Małeckiego, czyli pozycja, po jaką W ŻYCIU nie sięgnęłabym gdyby nie podcast Czytu Czytu w sieci Podsłuchane. I wiecie co? Wiele bym straciła. . Jest w historii Tośki i Szymka tyle niepokojącego piękna, tyle emocji, tyle mięsa, że postacie z niej wydają mi się bardziej prawdziwe niż niejedna znana twarz z telewizji. . Podczas słuchania wielokrotnie sprawdzałam, czy nie jest to opowieść oparta na faktach, bo rzeczą nieprawdopodobną wydaje mi się stworzenie postaci tak trójwymiarowych i po prostu żywych ot, tak, od zera, zaczynając może od imienia na kartce papieru. Wygląda jednak na to, że #jakubmałecki naprawdę tego dokonał... od dzisiaj będę śledzić jego karierę. . #rdza #czytuczytu #podsłuchane #podsluchane #kosmeoteka #kosmeoteka2018 #audiobook #storytel #huawei

Post udostępniony przez 🇵🇱 Ania, Gdynia ⚓ (@kosmeologika) Maj 16, 2018 o 6:43 PDT

Za namową mojej Z. w kwietniu ściągnęłam aplikację Storytel i płacę abonament w wysokości 30 zł miesięcznie, a w jego ramach mogę słuchać nieograniczonej liczby książek. W trzy miesiące przesłuchałam ich sześć, więc przy obecnych cenach książek finansowo wyszłam na plus, a czasowo... na plus wręcz niewyobrażalnych rozmiarów ;) Książek słucham właściwie wyłącznie wtedy, gdy i tak nie mogłabym sięgnąć po papier/czytnik (spacerując, sprzątając, gotując...), więc gdyby nie audiobooki, to tych książek bym po prostu NIE przeczytała. Więc dla mnie Storytel = czysty zysk.

Wciąż uczę się jak dobierać audiobooki, bo nie każdy wchodzi mi równie łatwo.

• Jednej książki nie byłam w ten sposób przyjąć („The Terror” Dana Simmonsa), a jedną „zmarnowałam”: niby przesłuchałam, ale w ogóle nie odczułam klimatu i mnóstwo detali przeoczyłam („Authority” Jeffa VanderMeera). Doszukiwałabym się tu jednej wspólnej przyczyny: mało typowej akcji, dużo przemyśleń.

• Niezbyt praktyczny był też zbiór opowiadań („Uncommon type” Toma Hanksa), bo gdy jedno się kończy, a drugie zaczyna wymagane jest maksymalne skupienie żeby w ogóle załapać co się dzieje i kto jest kim.

• Za to jak masełko wchodzą mi pozycje z dużą ilością dialogów albo wartką akcją: myślę że powieści young adult mogłabym mielić w tempie dziesięciu książek miesięcznie ;)

Summa summarum, poza wymienionymi wyżej przesłuchałam także „Fierce Kingdom” Gin Philips, „Annihilation” Jeffa VanderMeera, „Rdzę” Jakuba Małeckiego oraz „The Princess Diarist” pióra Carrie Fisher. Każda z tych książek była świetna na swój sposób i prawie każdą wrzuciłam na Instagram z mikrorecenzją, więc możecie zerknąć pod #kosmeoteka2018 jeśli jesteście ciekawe mojej opinii :)

Ale, ale, normalne czytanie też jest dla mnie ważne. Rok zaczęłam od paskudnego gniota Moniki Szwai („Jestem nudziarą”), ale potem było tylko lepiej: przeczytałam dwie solidne powieści Stephena Kinga („11/22/63” oraz „Bag of Bones”) oraz „Thorn”: bardzo intrygującą powieść motywacyjną, co do której miałam mieszane odczucia (więcej o nich na Insta). W międzyczasie połknęłam też „Warsztaty Stylu” Marii Młyńskiej, ale w „kosmeotece” ich jeszcze nie znajdziecie, bo czytam ją teraz drugi raz :D

Komiksy: 0. Ale mam nadzieję, że w drugiej połowie roku się to zmieni.

FILMY WIDZIANE W KINIE LUB W DOMU ORAZ SERIALE

Kino: „Molly’s Game”, „Tamte dni, tamte noce”, „Disaster Artist”, „The Florida Project”, „Kształt Wody”, „Trzy billboardy za Ebbing, Missouri”, „Black Panther”, „Wieczór Gier”, „Tomb Raider”, „Ciche miejsce”, „Avengers: Wojna bez granic”, „Han Solo: Gwiezdne wojny – historie”,  „Przebudzenie dusz”, „Zimna Wojna”, „Dziedzictwo. Hereditary”.

W ciągu ostatnich 26 tygodni byłam w kinie 15 razy :O Jeśli dodamy do tego co najmniej kilka filmów, które obejrzałam w domu, to wyjdzie pewnie ten jeden film tygodniowo, więc myślę, że bardzo zacnie! Bo przyznam bez bicia, że kompletnie odpuściłam sobie ewidencjonowanie tego co oglądałam w domu i raczej nie planuję tego robić. Za to chciałabym dzisiaj (i może w przyszłych wpisach?) wyróżnić jeden z tych filmów: „Kryptonim U.N.C.L.E.” (2015) w reżyserii Guya Ritchiego.

Wstyd się przyznać, ale wciąż nie widziałam kultowego „Przekrętu” i dla mnie Guy Ritchie do niedawna był po prostu mężem Madonny, a od zeszłego roku „tym reżyserem od Króla Artura”. Wobec tego nie kojarzył mi się z niczym konkretnym i na „Kryptonim...” musiał namówić mnie tata, z którym go w końcu obejrzałam.

Dla mnie ten film był fantastyczny, prześmieszny i urzekł mnie totalnie. Gwiazdorskie trio (Alicia Vikander, Henry Cavill i Arnie Hammer) wypadło obłędnie i jestem zakochana w nich wszystkich i w każdym z osobna. Nie mówię, że to był najlepszy film ever. Chociażby „Złota Dama” którą też niedawno nadrobiłam (cudo!) jest pewnie obrazem ambitniejszym, ale za to „U.N.C.L.E” trafiło mnie we wszystkie moje najczulsze punkty ;D Tato, dziękuję!

***

Podobnie jak ostatnio, chciałabym wymienić kilku Wielkich Nieobecnych: „Atak paniki”,  „Lady Bird”, „Wyspa psów”, „Tully” i „Wieża. Jasny dzień” to filmy, na które bardzo chciałam się wybrać, ale zabrakło mi czasu lub pieniędzy. Ech.

Seriale: Jak pisałam wcześniej, rzadko oglądam nowe produkcje, bo potem ciężko jest mi być z nimi na bieżąco, a spoilerów nie lubię. Więc nadrobiłam tylko najnowsze sezony „Black Mirror” i „Modern Family”, a na „Grę o Tron” oraz „Mindhuntera” jeszcze sobie poczekam...

Aha, i zaczęłam oglądać coś jeszcze! Na razie mam za sobą tylko trzy odcinki, ale jestem pełna najlepszych przeczuć. Mowa o serialu „The Orville”: pastiszu na stare kino science-fiction w wykonaniu Setha MacFarlane’a. I żeby nie było: „Family Guy” wzbudzał we mnie sprzeczne uczucia, przeważnie jednak negatywne. Ale „The Orville” zapowiada się na razie nader obiecująco, więc kto wie!

MUZYCZNIE: KONCERTY MUZYKI POPULARNEJ, FILHARMONIA, BALET

Spełniłam w ostatnich miesiącach jedno z moich popkulturalnych marzeń: wybrałam się na koncert będący częścią trasy Accantus Symfonicznie. Jak wiecie albo nie wiecie, ja covery studia Accantus w znacznej większości kocham. Uważam, że nie tylko są to ludzie nieprawdopodobnie utalentowani, ale przy tym nadludzko sympatyczni i niesamowicie przykładający się do tego, co robią. Więc gdy tylko nadarzyła się okazja do zakupu biletu do Filharmonii Bałtyckiej nie wahałam się i jejku, nie żałuję ani grosza. To było jedno z najbardziej przejmujących przeżyć ostatnich miesięcy.

Jeśli lubicie musical (także nowoczesny, a nie tylko trącącej trochę myszką wersję w rodzaju „West Side Story”) albo chociaż nostalgicznie kochacie piosenki z filmów Disneya, to poznajcie ich kanał i kto wie, może na następnym koncercie się spotkamy? :)

Tu wrzucam tylko rzeczy nowe, ale cudowne są także ich wykonania utworów z klasyki: „Więzienne Tango” z „Chicago”, „Belle” z „Notre Dame de Paris”, „Upiór w Operze”... a co do kawałków z Disneya to idę o zakład, że znacie ich „Ani słowa” („Herkules”) czy „Zrobię z was mężczyzn” („Mulan”), bo te wykony były WSZĘDZIE!

NA ŻYWO: TEATR, MUSICAL, OPERA

Na poprzednie urodziny dostałam od przyjaciółek bilet na musical „Skrzypek na Dachu” w gdyńskim Teatrze Muzycznym. Zdecydowanie nie żałuję, że poszłam, ale... to nie było do końca to, czego się spodziewałam.

Spodziewałam się rzucenia na kolana i ten efekt był właściwie w zasięgu ręki. Choreografia, aranżacja, scenografia – wszystko to był dla mnie absolutny miód. Gorzej było z wokalem, a konkretnie z partiami Tewjego Mleczarza.

Może trochę przegrałam tym, że film z 1971 roku widziałam wiele razy i podświadomie porównywałam muzykę do tego co już znam. Może jednak zaważyło to, że polski odtwórca roli Bernard Szyc do klasycznych, znanych prawie wszystkim utworów typu „Gdybym był bogaczem” dodawał swoje ozdobniki, co w przypadku takich klasyków po prostu kole mnie w uszy niezależnie od tego jak dobre by one nie były. Ciężko mi powiedzieć coś więcej, krytyk ze mnie mniej niż żaden. Inni muzycy śpiewali według mnie powalająco, ale jeśli główny bohater nie pasuje, to cały spektakl trochę na tym traci.

Kto był na tym konkretnym widowisku ten wie, że kończy się ono dodaną sceną. Jestem takim mięczakiem, że myśląc o niej teraz od razu mam łzy w oczach. Nie wiem kto był pomysłodawcą, ale kłaniam się w pas.

SZTUKA: MUZEA, GALERIE I INNE WYSTAWY

W lutym rzutem na taśmę wybrałam się na ostatni dzień wystawy „Beksiński Nieznany” w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim.

Nie była to, niestety, wystawa jego obrazów, które uwielbiam! Tym niemniej cudownie było pooglądać jego zdjęcia, grafiki, a nawet dwa krótkie filmy poświęcone jego młodości czy twórczości. Jeśli byłyście w kinie na „Ostatniej rodzinie” to wiecie na pewno, że był to człowiek o fascynującej osobowości i trudnym życiu, więc chłonęłam oczami wszystko co się dało.

Nie wiem jak nazwać efekt, który dodano tu do obrazu znanego jako „AA80”,

ale stałam przed nim jak zahipnotyzowana:

MANGA I ANIME

O ile się nie mylę, w ciągu ostatniego pół roku jakoś nie zdarzyło mi się sięgnąć po dzieło z tych gatunków. Chętnie to zmienię! Co polecacie? Jeśli anime to poproszę o coś dostępnego legalnie na Crunchyrollu, innych wymagań nie mam ;D

O KULTURZE: PRASA, BLOGI, PODCASTY, KANAŁY NA YOUTUBE

Złamałam się i do mojej dość długiej listy popkulturalnych serii do oglądania/słuchania na YouTube dorzuciłam kolejny podcast i kompletnie się zakochałam. Uwielbiam Czytu Czytu! Nie aż tak jak Zombie vs. Zwierz, bo nie ma tam Pawła Opydo, a jak nie ma Pawła to nigdy nie jest tak dobrze jak mogłoby być ;) Ale i tak jest mega, jestem z oboma seriami na bieżąco!

Jestem pod takim wrażeniem, że kiedy z powodu „klęski urodzaju” nie miałam pojęcia czego słuchać na Storytelu, podjęłam próbę znalezienia tam każdej książki, do której przeczytania czuję się zachęcona dzięki podcastowi. Tak więc po początkowym „Player One” (wybranym, bo chyba byłam na świeżo po odcinku słuchowiska w którym dziewczyny rozmawiały o tej książce) przejrzałam i ponownie przesłuchałam rekomendacje Zwierza, Oci i Megu od pierwszego odcinka do ostatniego.

Po odrzuceniu książek, które są dostępne tylko w tłumaczeniu i książek, których po prostu nie chcę czytać mimo pochwał (przykładowo, nie cierpię książek o tematyce górskiej, a Zwierz bez mała dorobił się własnego kącika na ten temat ;D – mimo to, nie skusiłam się) nie zostało ich w sumie aż tak wiele: „Fierce Kingdom”, „Uncommon Type”, „Annihilation”, „Rdza”, „Princess Diarist” i „The Terror” (przy czym, jak napisałam wyżej, tej ostatniej nie skończyłam, bo nie zdzierżę jej w formie audiobooka – królestwo za papier!). Oczywiście dla każdego słuchacza ta lista mogłaby wyglądać inaczej. A i poza nią mam w głowie bezlitośnie długą listę książek, których na Storytelu nie było, więc będę je kupować na czytnik...

Teraz oczekuję na nowy sezon podcastu i kolejne inspiracje.

***

Piszę ten tekst dosłownie chwilę zanim przełamię kolejną barierę i wybiorę się na pierwszy w życiu festiwal muzyczny: w środę startuje Open'er! Wybieracie się? I jak tam u Was z kulturalnymi odkryciami? Szukam inspiracji na kolejne sześć miesięcy ;)

Buziaki!

Ania